به گزارش بخش فرهنگی ورزشی پارکر لطیفی: خودنویس «دماوند»، که با همکاری شرکت کانکلین آمریکا و فروشگاه لطیفی ساخته شده است، برای سومین بار به تاریخ 20 شهریور ماه 1404 بر فراز بلندترین قله ایران ایستاد. این حرکت فرهنگی-نمادین که از چند سال پیش آغاز شده، اکنون به یک سنت سالانه تبدیل شده است؛ سنتی که در آن هر بار قلم به همراه دفتری ویژه به قله فرستاده می‌شود تا دست‌خط قله نوردان و یادگارشان در کنار این قلم تاریخی ثبت شود.

روایت سفر سوم قلم دماوند

از همان نخستین لحظه‌های برنامه‌ریزی، تصمیم گرفته شد که سومین سفر خودنویس «دماوند» همچون سال‌های گذشته دقیق و منظم پیش برود. در روز حرکت به تاریخ 20 شهریور ماه 1404 ، تیم کوهنوردان ما رأس ساعت هفت صبح از پارکینگ دامنه دماوند راهی شدند. مسیر پرشیب و طولانی بود، اما شور و اشتیاق برای رساندن قلم و دفتر به بارگاه انرژی مضاعفی به همراه داشت. حوالی ساعت یازده و نیم، گروه به بارگاه سوم رسید و استراحتی کوتاه برای آماده‌سازی صعود اصلی داشتند.

صبح فردا، هنگامی که هنوز هوا تاریک بود و نسیم سرد کوهستان می‌وزید، کوهنوردان ما رأس ساعت پنج صبح از بارگاه حرکت خود را به سمت قله آغاز کردند. مسیر پوشیده از سنگلاخ و شیب تند بود، اما هدف مشخص بود: رساندن قلم و دفتر به بام ایران. ساعت یازده پیش از ظهر، گروه با شور و شعفی وصف‌ناپذیر به نوک قله رسید. دمای قله در آن لحظه منفی پنج درجه سانتی‌گراد بود، اما خورشید تابان، همراهی دلنشینی برای تیم فراهم کرده بود.

در همان ارتفاع، دفتر ویژه باز شد و هر یک از همنوردان یادداشتی کوتاه و دست‌خطی ماندگار در کنار قلم دماوند ثبت کردند؛ گویی هر واژه، بخشی از تاریخ و فرهنگ ما را بر بلندترین نقطه این سرزمین حک می‌کرد. پس از آن، تیم رأس ساعت دو بعدازظهر راه بازگشت به بارگاه را آغاز کرد و نهایتاً ساعت پنج عصر دوباره به پارکینگ رسید. این سفر، نه‌تنها یک صعود ورزشی، بلکه سفری فرهنگی و نمادین بود که قلم را با کوه و انسان در پیوندی عمیق‌تر قرار داد.

*حامل قلم جناب آقای آغدیر

بیشینه و هدف

نام «دماوند» برای این قلم، تنها یک انتخاب نمادین نیست، بلکه بازتابی از هویت، فرهنگ و تاریخ سرزمین ایران است. دماوند در ادبیات و اساطیر ما جایگاهی رفیع دارد؛ کوهی که همواره نماد استقامت، پایداری و شکوه ملی بوده است. به همین دلیل، زمانی که فروشگاه لطیفی با همکاری شرکت کانکلین تصمیم به طراحی و تولید این خودنویس گرفت، انتخاب نام دماوند نخستین و طبیعی‌ترین گام بود. این قلم از همان آغاز مأموریتی فراتر از یک ابزار نوشتاری پیدا کرد؛ مأموریتی برای پیوند دادن هنر قلم‌سازی با روح جاودان فرهنگ ایرانی.

اما این پروژه تنها به خلق یک محصول محدود نشد. ایده ارسال قلم و دفتر همراه آن به قله دماوند از دل اشتیاقی برای تلفیق سفر، فرهنگ و هنر زاده شد. هربار که قلم به قله فرستاده می‌شود، دفترچه‌ای نیز همراه آن است تا کوهنوردان حاضر در صعود با دست‌خط خود یادگاری بگذارند. این نوشته‌ها نه صرفاً یادداشت‌های شخصی، بلکه اسناد زنده‌ای از لحظه‌های ناب انسانی هستند؛ لحظه‌هایی که فرهنگ و طبیعت را در هم می‌آمیزند و معنای تازه‌ای به عمل ساده «نوشتن» می‌بخشند.

هدف نهایی این حرکت، ساختن سنتی ماندگار است. سنتی که در آن قلم نه‌تنها راوی اندیشه‌های فردی، بلکه سفیر فرهنگی یک ملت در بلندترین نقطه ایران باشد. استمرار این آیین سالانه، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان سفر و کوه‌نوردی را به بستری برای بیان فرهنگی و هنری بدل کرد؛ بستری که در آن، دماوند دیگر تنها یک قله جغرافیایی نیست، بلکه جایگاهی است برای ثبت خاطره‌ها، آرزوها و پیوندی عمیق میان انسان، قلم و سرزمین.