شکیبا باشید
روز جهانی خودنویس یک رویداد سالانه و برابر با اولین جمعه ماه نوامبر می باشدکه توسط علاقه مندان به قلم خودنویس در سراسر جهان با برگزاری نمایشگاه،جشنواره و... و یا هدیه دادن به دوستان نزدیک این روز را گرامی میدارند تا سبب تشویق استفاده کنندگان و هم چنین ترویج استفاده از خودنویس که متاسفانه رو به فراموشی نهاده است گردد.
روز جهانی خودنویس نخستین‌بار در دوم نوامبر ۲۰۱۲ با حضور تنها ۴۹ برگزارکننده و حدود ۶۰۰ بازدیدکننده برگزار شد. بنیان‌گذاران این روز بر آن بودند تا در دنیایی که نوشتار دیجیتال بر همه‌چیز سایه افکنده، لذت نوشتن با قلم و جوهر را دوباره زنده کنند.
در سال بعد، یعنی ۲۰۱۳، شمار شرکت‌کنندگان به دو هزار نفر رسید و استقبال از این حرکت فرهنگی در شبکه‌های اجتماعی گسترش یافت. سومین سال برگزاری، مصادف با ۷ نوامبر ۲۰۱۴، نقطه عطفی در مسیر این رویداد بود؛ چهار هزار نفر در سراسر جهان ثبت‌نام کردند و «روز جهانی خودنویس» از یک گردهمایی کوچک به جنبشی جهانی بدل شد.
از سال ۲۰۱۵ که جشن اصلی در فیلیپین با حضور بیش از ده هزار نفر برگزار شد، این روز به‌طور رسمی در تقویم جهانی دوستداران فرهنگ و نوشت‌افزارها جای گرفت. امروز در کشورهای مختلف از آمریکا و ژاپن گرفته تا ایران، ایتالیا و هند، هر سال در نخستین جمعه ماه نوامبر، مردم با برگزاری نمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها، و هدیه دادن قلم به یکدیگر، این روز را گرامی میدارند.
در دنیایی که تایپ و هوش مصنوعی جای خط و جوهر را گرفته‌اند، برگزارکنندگان این روز تأکید دارند که خودنویس تنها یک ابزار نیست، بلکه پلی است میان ذهن و احساس. هدف آن‌ها، حفظ مهارت نوشتن با دست، تشویق نسل جدید به تجربه نگارش سنتی و معرفی قلم به‌عنوان کالایی فرهنگی و ضروری در زندگی روزمره است.
نوشتن با خودنویس به گفته کارشناسان، فرآیندی ذهن‌آگاهانه است که تمرکز، دقت و آرامش را هم‌زمان در انسان تقویت میکند. از همین رو بسیاری از روان‌شناسان نوشتن با خودنویس را نوعی تمرین ذهنی و درمانی برای مقابله با اضطراب‌های عصر دیجیتال می‌دانند.
در کشورهای مختلف، علاقه‌مندان برای بزرگداشت این روز، فعالیت‌های خلاقانه‌ای انجام می‌دهند. از جمله پیشنهادها برای گرامیداشت این روز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
نوشتن نامه‌ای با خودنویس مورد علاقه و امضای آن به یاد روز جهانی خودنویس و نوشتن نام خودنویس و نام جوهر آن در زیر نامه
اهدای قلم به دوستان یا همکاران به‌عنوان هدیه‌ای ماندگار.
اشتراک‌گذاری نوشته‌های دستی در شبکه‌های اجتماعی به جای تایپ متون.
شرکت در نشست‌ها و باشگاه‌های قلم برای گفتگو درباره تجربه نگارش.
اختصاص زمانی از روز برای نوشتن یادداشت یا خاطره به‌صورت دستی با خودنویسی که به آن علاقه داریم.
حکاکی عبارت «روز خودنویس مبارک» بر روی بدنه خودنویس و اهدای آن به عزیزان قلم دوست.
این اقدامات نمادین، یادآور ارزش‌های انسانی نهفته در نگارش است؛ ارزشی که فراتر از واژه‌ها، در پیوند میان دست، ذهن و دل معنا پیدا میکند.
در ایران هم همه ساله گروه پارکر لطیفی همانند سایر کشورها روز خودنویس را ارج نهاده و با تدارک دیدن مراسمی روز خودنویس را گرامی میدارد.
خودنویس به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین ابزارهای نگارش مدرن، در قرن نوزدهم میلادی شکل گرفت. نخستین مدل نزدیک به قلم‌های امروزی در سال ۱۸۷۰ توسط آلونسو تی. کراس (Alonzo T. Cross) در آمریکا طراحی شد، اما جهش واقعی در سال ۱۸۸۴ با اختراع لویی واترمن (Lewis Waterman) رقم خورد که نخستین خودنویس قابل اعتماد را به تولید انبوه رساند.
در دهه‌های بعد، به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم، صنعت قلم شاهد نوآوری‌های فراوانی بود. سیستم‌های پمپ و مخزن جوهر پیش‌پرشده باعث شد خودنویس به ابزاری کاربردی برای همه طبقات جامعه تبدیل شود. دهه ۱۹۵۰ دوران طلایی قلم بود؛ تا زمانی که خودکارها وارد بازار شدند و به تدریج جای قلم‌های سنتی را گرفتند. با این حال، خودنویس هرگز از میان نرفت و امروز در قامت یک کالای فرهنگی، هنری و لوکس بار دیگر جایگاه خود را باز یافته است.
نوشتن با خودنویس تنها انتقال کلمات نیست؛ تجربه‌ای است که نویسنده را با ریتم ذهنی خود هماهنگ می‌سازد. بسیاری از نویسندگان و متفکران بزرگ همچون آلبرت اینشتین، وینستون چرچیل و حتی آدولف هیتلر در لحظات تاریخی با قلم خودنویس امضا کرده‌اند. از قراردادهای صلح گرفته تا آثار علمی و ادبی، ردّ جوهر قلم بر تاریخ بشر نقش بسته است.
در دنیای امروز نیز بسیاری از کلکسیونرها و علاقه‌مندان به جمع‌آوری قلم‌های تاریخی مشغول‌اند. ارزش برخی از خودنویسها به‌دلیل پیشینه ساخت یا تعلق داشتن به شخصیت‌های برجسته، گاه به هزاران دلار می‌رسد. در ایران نیز کلکسیونرهایی وجود دارند که خودنویس را نه تنها ابزار نوشتن، بلکه بخشی از هویت فرهنگی خود می‌دانند.
در بخش دیگری از فلسفه روز جهانی خودنویس، به بُعد احساسی و روانی نگارش پرداخته میشود. نوشتن با قلم، به باور روان‌شناسان، همچون گفت‌وگو با خود است؛ انسان با جوهر و کاغذ راز دل می‌گوید و در میان خطوط، بخشی از هویت خویش را ثبت میکند.
در متنی از برگزارکنندگان این روز آمده است:
«کمرنگ‌ترین جوهرها از قوی‌ترین حافظه‌ها ماندگارترند.»
همین باور است که سبب شده بسیاری از خانواده‌ها نسل به نسل دفترها و قلم‌های قدیمی خود را به یادگار نگه دارند؛ یادگاری از روزهایی که هر واژه با احساس نوشته می‌شد.
با وجود پیشرفت فناوری، علاقه به خودنویس در سال‌های اخیر روندی صعودی یافته است. بسیاری از تولیدکنندگان جهانی قلم اکنون با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین طراحی، جوهرهای پایدارتر و بدنه‌های سازگار با محیط زیست تولید می‌کنند. در کنار این، برندهای کلاسیک مانند مون‌بلان، پارکر، لامی و شیفر با بازطراحی مدل‌های تاریخی خود، میان سنت و نوآوری پیوندی تازه برقرار کرده‌اند.
کارشناسان فرهنگی بر این باورند که روز جهانی خودنویس نه صرفاً یادآور گذشته، بلکه پاسداشت آینده‌ای است که در آن انسان دوباره به اصل لمس و تجربه بازمی‌گردد. در دنیایی که پیام‌ها در لحظه محو می‌شوند، نوشتن با جوهر ماندگاری می‌آفریند.
روز جهانی خودنویس در سال ۲۰۲۵ فرصتی دوباره برای تأمل در ارزش واژه‌ها و قدرت نوشتن است. این روز نه فقط برای دوستداران قلم، بلکه برای تمام کسانی است که باور دارند اندیشه زمانی معنا می‌یابد که بر کاغذ جاری شود.
در حالی که صفحه‌کلیدها جهان را تسخیر کرده‌اند، صدای خش‌خش قلم روی کاغذ هنوز طنین دارد؛ صدایی از جنس اصالت، هنر و انسانیت.
لیست تاریخ روز خودنویس:
گروه پارکر لطیفی مرجع تخصصی فروش و تعمیرات نوشت افزار در ایران
گروه پارکر لطیفی با ارائه ی برترین و معتبرترین برندهای نوشت افزار دنیا، و ارائه ی خدمات پس از فروش آن ها، این امکان را برای مشتریان خود فراهم آورده است تا صاحب بهترین ها باشند و با خاطری آسوده درباره ی کیفیت و اصالت نوشت افزار مورد نظرشان، به خرید آن ها بپردازند.
| شماره تماس: 02166702832 (10 خط) |
| آدرس : خیابان جمهوری، خیابان بابی ساندز، پلاک 2 و 4 ، پارکر لطیفی |
| ساعت کار فروشگاه: 09:00 صبح لغایت 14:00 و 16:00 عصر لغایت 19:00 |
موفق باشید